Osteopatia to moim zdaniem przede wszystkim sposób myślenia. Nie jesteś ludzikiem lego – nie składasz się z klocków. Jeśli wyjmiemy jeden klocek i zastąpimy go innym, to nie będziesz taki sam. Cały Ty będziesz już zupełnie inny. Wszystko co doświadczamy dotyka nas w całości. Kiedy się cieszysz, to cieszysz się cały, a nie jakaś część Ciebie. Kiedy masz uraz bądź traumę, to też masz ją Ty, a nie jakaś cząstka Ciebie. Jeśli tak spojrzymy na drugą osobę, to nasza terapia zmieni się całkowicie. Leczę całą osobę- nawet jeśli przychodzi z bólem pleców lub nogi. Żeby robić to skutecznie, nieustannie podnoszę swoją wiedzę z anatomii i fizjologii. To właśnie dlatego bardzo często spotykam się z opiniami ludzi, że oprócz problemu, z którym zjawili się w gabinecie, ich życie uległo poprawie również w innych miejscach.
Każdemu, komu doskwiera jakiś problem bądź uraz. Oczywiście bardzo często nie będę jedynym terapeutą, ale moja praca pomoże Ci szybciej i sprawniej powrócić do zdrowia. Coś Cię boli? Masz jakiś uraz? Szykujesz się na operację i chcesz po niej szybciej wrócić do zdrowia? Masz bolące okresy? Masz problem z zajściem w ciążę? Boli Cię głowa? Nie możesz spać? Trenujesz i nie możesz osiągnąć lepszych wyników? Co chwila łapiesz kontuzje? Masz osłabiony układ odpornościowy? Często chorujesz? Każdej z tych dolegliwości mogą towarzyszyć zaburzenia w ciele, którymi się zajmuję.
Za początek osteopatii przyjmuje się 1874 rok, kiedy to Andrew Taylor Still nazwał stworzoną przez siebie metodę leczenia. Była ona tak skuteczna, że już w 1892 powstała American School of Osteopathy (obecnie A.T. Still University of Health Sciences). Choć w praktyce osteopaci diagnozują pacjentów podobnie jak inni lekarze, ich spojrzenie na pacjenta i chorobę jest inne. Co jest dla nich ważne?
